Wouter Hutschenruyter

Wouter Hutschenruyter 1859-1943

Hutschenruyters werd geboren in een zeer muzikale familie. Zowel zijn vader als zijn grootvader waren belangrijke personen in het Rotterdamse muziekleven; het is dus niet verwonderlijk dat hij al op 8-jarige leeftijd viool-, piano- en theorielessen kreeg.
Goed opgeleid zou Hutschenruyter altviool gaan spelen bij het Rotterdamse orkest Symphonia en nam hij deel aan concerten met Eruditia Musica en de Duitse Opera. Vanaf 1876 trad Hutschenruyter op als pianosolist en werd hij leraar aan de Rotterdamse muziekschool.

Hutschenruyter kreeg een aanstelling als dirigent van een Rotterdams harmonieorkest en een koor. Zijn dirigeren viel op: in 1890 werd hij benoemd tot 2e dirigent van het Concertgebouworkest te Amsterdam, onder leiding van Willem Kes, en twee jaar later werd hij dirigent van de het Utrechts Symfonie Orkest. Hier maakte hij goede naam en besteedde hij veel tijd aan het promoten van Nederlandse hedendaagse muziek. Het orkest zou zowel in binnenland als buitenland naam maken.

Hutschenruyter was een veelschrijver: zo publiceerde hij een aantal biografieën (Wagner, Strauss, Mahler, Brahms om er maar een paar te noemen), schreef muziekkritieken en een autobiografie.
Hij componeerde in de loop der jaren steeds minder, en dat terwijl zijn pianoconcert op. 5, en de orkestsuite op. 8 zelfs in Berlijn werden uitgevoerd.

Hutschenruyter schreef ook pianostukken, kamermuziek, een ouverture en een hoornconcert. Er is nog veel te ontdekken.

Op Youtube is een demo van het volgende werk te beluisteren:

Romance op. 12 voor hoorn piano