
Bernard van den Sigtenhorst Meyer (1888-1953)
Pas op 17-jarige leeftijd kreeg Sigtenhorst Meyer pianoles van J.B. de Pauw en theorie van Anton Tierle. Daarvoor was hij meer geïnteresseerd in schilderen en literatuur. Twee jaar later kreeg hij op het conservatorium van Amsterdam les van Bernard Zweers, Julius Röntgen en Daniël de Lange. Na het afronden van de studie vertrok hij eerst naar Parijs, vervolgens naar München en Wenen.
Na korte loopbaan op kantoor gaf Sigtenhorst Meyer in 1914 piano en theorieles in Hilversum, en drie jaar later vertrok hij naar Den Haag. Daar gaf hij les aan het conservatorium en werd al gauw het middelpunt van het muzikale leven. Sigtenhorst Meyer naam als leraar en pianist werd al snel bekend.
Sigtenhorst Meyer was vaak voor concerten onderweg met zijn partner Rient van Santen. In 1923 ondernamen ze samen een concertreis naar Nederlands Indië, helaas met maar weinig succes. Wel beïnvloedde de Aziatische cultuur zijn muzikale stijl.
Terug in Nederland verdiepte Sigtenhorst Meyer zich in de muziek van Sweelinck en componeerde de muziek bij de eerste Nederlandse film met geluid ‘Willem van Oranje’. Zijn fascinatie voor Sweelinck werd duidelijk in diverse artikelen en boeken die hij publiceerde.
De composities van Sigtenhorst Meyer tonen een duidelijke stijlverschuiving. Aanvankelijk schreef hij in een impressionistisch idioom, maar na zijn reis naar Nederlands Indië wordt de muziek steeds exotischer. En daarna heeft de muziek van Sweelinck grote invloed zodat Sigtenhorst Meyer meer en meer barok en polyfoon van toon wordt. De muziek is zelden virtuoos, en dat is ook de bedoeling.
Het oeuvre bestaat voornamelijk uit kamermuziek, liederen en koren en pianomuziek. Orkestwerken hield hij zich ver van.
Op Youtube is het volgende werk te beluisteren:
chromatische fantasie voor strijkorkest (bewerking van de fantasie van J.P. Sweelinck door Sigtenhorst Meyer)
rondo voor 2 hobo’s, fagot en trombone
strijkkwartet nº 1 opus 13